Attractie(f) voor blinden: zeven Antwerpse attractieparken onder de loep 

Het traject ging van start in het Gasthuismuseum in Geel. In de voormiddag gaven Léticia en Brenda een workshop aan medewerkers van alle deelnemende musea, waarin ze eerst uitleg gaven over de verschillende soorten blind- en slechtziendheid. Aan de hand van inleefbrillen namen de medewerkers een duik in de visueel beperkte wereld en ook kregen ze allerlei tips over begeleidingstechnieken. 

Na de workshop bezocht Léticia het museum met gids Martine, die haar ook aan allerlei voorwerpen liet voelen. Het Gasthuismuseum huist in de prachtig bewaarde kloostersite van de Gasthuiszusters Augustinessen. Vroeger was het een ziekenhuis dat zowel lokale zieken als pelgrims verzorgde. De pelgrims trokken naar het Gasthuis omdat het naar verluidt stond op de plaats waar de heilige Dimpna door haar vader werd vermoord. De collectie omvat schilderijen en medische voorwerpen en is met het nieuwe foto- en videomateriaal een echt belevingsmuseum geworden.

Ook het tweede bezoek ging van start met een workshop voor alle deelnemers. Eerst kwam de Vroente, een toegankelijk wandelcentrum in de Kalmthoutse Heide, tips geven over hoe je een attractie toegankelijk kan maken. Daarna mochten alle deelnemers brainstormen over hoe hun droommuseum er zou uitzien, zonder na te denken over het financiële plaatje. Die ideaalbeelden werden gedeeld met elkaar en leidden tot boeiende, mooie gesprekken. 

De screening van het museum zelf verliep een tikje anders, omdat het Speelgoedmuseum nog openblijft tot juni 2024 en daarna verhuist naar een nieuwe locatie vlak bij het station. Het had dus niet veel zin om het oude museum nog te screenen, maar de directeur legde Léticia wel de plannen voor van het nieuwe museum. Daarop kon ze dan feedback geven, zodat er van bij het prille begin rekening kan worden gehouden met toegankelijkheid.

Daarna was Tabloo in Dessel aan de beurt, een bezoekerscentrum over radioactiviteit. ‘s Ochtends was het even spannend, omdat er geen openbaar vervoer is tussen het station en het centrum. Gelukkig kon Tabloo een taxi regelen voor Léticia en haar man Jan. Bij aankomst kregen ze wat uitleg over wat er zoal te doen is in Tabloo. Behalve tentoonstellingen en expo’s bezoeken, kan je ook een theatervoorstelling meepikken of kuieren op mooie wandelpaden. Dat lieten ze allemaal even links liggen en met de audiogids in de aanslag gingen ze het centrum binnen. 

Daar leerden ze onder andere over radioactiviteit in de ruimte en over de verwerking van radioactief afval. De audiogids gaf veel informatie mee, maar toch was het niet altijd even gemakkelijk. Zo waren de doe-opdrachtjes erg visueel en niet evident. Gelukkig maakte de bijzondere zitbank dat goed. Op die zitbank bekeek je een film over de oerknal en toen de oerknal plaatsvond op het grote scherm, voelde en hoorde je die ook echt. Zo werden de andere zintuigen er ook bij betrokken.

Vervolgens trok Léticia naar het water-doecentrum Hidrodoe in Herentals. Dat betekent dat je overal mag aankomen en alles mag uitproberen: het centrum barst van de experimenten, spelletjes, uitdagingen en een 4D-ervaring. Hidrodoe is vooral gericht op jonge kinderen, maar Léticia haalde met plezier haar innerlijke kind weer naar boven. 

Zo bezocht ze de waterwereld, waar ze een duik nam in de geschiedenis en allerlei opdrachten uitvoerde rond 's werelds grootste indoor-rivier. Er was een zeepbellenshow en in de watermaker werd ze dan weer helemaal ondergedompeld in een 4D-film over Hidrodoe-mascotte Spetter en zijn strijd tegen Smos, een monster dat het kraanwater wil vervuilen. Door alle opdrachten en de beschikbare informatie via de QR-codes leerde ze dan ook heel wat bij. 

Dan stond Technopolis in Mechelen op de planning, het Vlaamse doecentrum voor wetenschap en technologie. Met z’n vieren gingen ze rondneuzen bij verschillende opstellingen, die jammer genoeg vrij visueel bleken te zijn. Je kon hier en daar wel aan iets voelen, maar om de opdrachten goed uit te voeren, had je vaak je zicht nodig. Zo kon je een foto nemen tegen een lichtwand en werd de uitleg van de opdracht vaak gegeven in een filmpje. 

Gelukkig was er ook een heleboel waar je niet voor hoefde te zien. Ze probeerden het spijkerbed uit, trokken zich aan katrollen omhoog en speelden muziek op de buizenpiano. Verder vertrokken ze op ruimtereis in het wetenschapstheater en maakten ze muziek in de doetuin. Tot slot waren er ook nog allerlei workshops die kinderen konden volgen met hun ouders. Er was dus voor elk wat wils. 

Het voorlopig laatste bezoek was aan de Abdij van Bornem, een site die pas twee jaar geleden is geopend voor het publiek. Het bezoek verliep hier en daar dan ook wat stroef: de ErfgoedApp werkte niet met voice-over, waardoor ze heel wat achterliggende verhalen misten. Gelukkig liepen ze in de oude bibliotheek Pia tegen het lijf, een medewerker die hen met veel plezier een rondleiding gaf. Ze vertelde honderduit en liet hen ook aan oude boeken voelen. Ook mochten ze een Spaanse helm en een kanonskogel vasthouden. 

Daarna trokken ze naar de kerk van de abdij en nogmaals hadden ze geluk: de organist was net bezig met zijn wekelijkse repetitie. Tot slot mochten ze zelfs het hoogkoor bezoeken, een privilege dat vroeger enkel was weggelegd voor de paters. 

Als laatste was het Jakob Smitsmuseum in Mol aan de beurt. Het kleine maar ambitieuze museum is volledig gewijd aan de kunstschilder Jakob Smits (1855-1928). Hij maakte deel uit van de Molse School, een groep kunstenaars die zich rond de eeuwwisseling in Mol vestigden. Kenmerkend was de realistische of impressionistische stijl van deze schilders en het feit dat ze vaak in openlucht werkten. 

Het museum is al enige tijd gesloten door verbouwingen, maar opent binnenkort weer de deuren. Het was dus het ideale moment voor Léticia en haar man Jan om langs te gaan en nog snel wat toegankelijkheidstips te geven waar rekening mee gehouden kan worden voor de opening. Er hingen dan wel nog geen schilderijen, maar ze waren wel onder de indruk van de Jakob Smits-podcast en waren zomaar eventjes getuige van de restauratie van een schilderij. Dat belooft voor de opening!